-
1 take up
1. vthobby, sport zainteresować się ( perf) or zająć się ( perf) +instr; post obejmować (objąć perf); idea, suggestion podejmować (podjąć perf), podchwytywać (podchwycić perf); time, space zajmować (zająć perf), zabierać (zabrać perf); task, story podejmować (podjąć perf); garment skracać (skrócić perf)2. vito take up with sb — zaprzyjaźnić się ( perf) z kimś
to take sb up on an offer/invitation — skorzystać ( perf) z czyjejś propozycji/czyjegoś zaproszenia
* * *1) (to use or occupy (space, time etc): I won't take up much of your time.) zabierać2) (to begin doing, playing etc: He has taken up the violin/teaching.) zacząć uprawiać, zabrać się do3) (to shorten (clothes): My skirts were too long, so I had them taken up.) skracać4) (to lift or raise; to pick up: He took up the book.) podnieść -
2 speak
[spiːk]to speak to sb/of/about sth — rozmawiać (porozmawiać perf) z kimś/o czymś
to speak at a conference/in a debate — zabierać (zabrać perf) głos na konferencji/w debacie
to speak one's mind — wyrażać (wyrazić perf) swoje zdanie
so to speak — że tak powiem, że się tak wyrażę
Phrasal Verbs:* * *[spi:k]past tense - spoke; verb1) (to say (words) or talk: He can't speak; He spoke a few words to us.) mówić2) ((often with to or (American) with) to talk or converse: Can I speak to/with you for a moment?; We spoke for hours about it.) rozmawiać3) (to (be able to) talk in (a language): She speaks Russian.) mówić po...4) (to tell or make known (one's thoughts, the truth etc): I always speak my mind.) mówić co się ma na myśli5) (to make a speech, address an audience: The Prime Minister spoke on unemployment.) przemawiać•- speaker- speaking
- spoken
- - spoken
- generally speaking
- speak for itself/themselves
- speak out
- speak up
- to speak of
См. также в других словарях:
zabrać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zabierać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zabrać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIb, zabrać siębiorę się, zabrać siębierze się, zabrać siębierz się, pot. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabierać się – zabrać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przystępować do robienia czegoś; zaczynać, rozpoczynać robienie czegoś; brać się za coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabierać się do pracy. Nie mogę zabrać się do pisania pracy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabrać — dk IX, zabraćbiorę, zabraćbierzesz, zabraćbierz, zabraćał, zabraćany zabierać ndk I, zabraćam, zabraćasz, zabraćają, zabraćaj, zabraćał, zabraćany 1. «pozbawić kogoś czegoś, odebrać coś komuś, wziąć coś sobie» Zabrać koleżance książkę. Złodzieje… … Słownik języka polskiego
odezwać się — dk IX, odezwać sięzwę się, odezwać sięzwiesz się, odezwać sięzwij się, odezwać sięał się odzywać się ndk I, odezwać sięam się, odezwać sięasz się, odezwać sięają się, odezwać sięaj się, odezwać sięał się 1. «przemówić, powiedzieć coś; zagadnąć… … Słownik języka polskiego
wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… … Słownik języka polskiego
nos — m IV, D. a, Ms. nossie; lm M. y 1. «narząd powonienia, u kręgowców wyższych także początek dróg oddechowych; u ludzi najbardziej wystająca część twarzy znajdująca się między oczami i czołem a ustami» Cienki, długi, duży, krzywy, mały, mięsisty,… … Słownik języka polskiego
świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… … Słownik frazeologiczny
serce — n I; lm D. serc 1. «mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi w układzie naczyniowym; u człowieka, ssaków i ptaków ma kształt spłaszczonego stożka, zwróconego podstawą ku górze, i składa się z dwóch, całkowicie oddzielonych od… … Słownik języka polskiego
odbić — dk Xa, odbićbiję, odbićbijesz, odbićbij, odbićbił, odbićbity odbijać ndk I, odbićam, odbićasz, odbićają, odbićaj, odbićał, odbićany 1. «spowodować zmianę kierunku biegu cząstek lub fal, stanowiąc dla nich nieprzenikliwą powierzchnię» Planety… … Słownik języka polskiego
łapa — ż IV, CMs. łapie; lm D. łap 1. «noga ssaka (nie mającego kopyt) albo ptaka» Pies siadł na tylnych łapach. Kot liże łapę. 2. rub. żart. «ludzka dłoń; ręka» Dać, dostać po łapach. Daj łapę na zgodę! ◊ pot. Dać w łapę, smarować łapę, wsadzić coś w… … Słownik języka polskiego
dojść — dk, dojśćjdę, dojśćjdziesz, dojdź, doszedł, doszła, doszli, doszedłszy dochodzić ndk VIa, dojśćdzę, dojśćdzisz, dojśćchodź, dojśćdził 1. «posuwając się osiągnąć określone miejsce, cel» a) «o ludziach i zwierzętach: idąc dotrzeć dokądś» Dojść do… … Słownik języka polskiego